Η ενασχόληση με τον ποιητή Γρηγόριο Ναζιανζηνό είναι μια πορεία πνευματικής ολοκλήρωσης και αυτογνωσίας. Ειδικά, τα επιτύμβια επιγράμματά του, που συνέθεσε με αφορμές τους θανάτους των αγαπημένων προσώπων της οικογένειάς του και του επιστήθιου φίλου του, Μεγάλου Βασιλείου, αποτελούν πονήματα απαράμιλλης ποιητικής τέχνης και σπάνιας ευαισθησίας. Ο Γρηγόριος, βαθύς γνώστης της αρχαιοελληνικής γραμματείας, αποπειράθηκε και πέτυχε να συνθέσει επιγράμματα με υλικά της αρχαϊκής, κλασικής και ελληνιστικής ποιητικής τέχνης και να δημιουργήσει ένα νέο είδος ποίησης, τη χριστιανική, με δοκιμασμένα υλικά της παλαιότερης ποίησης.
Στο βιβλίο επιχειρείται πρωτίστως η φιλολογική ανάλυση και απόδοση στα νεοελληνικά των επιγραμμάτων, ώστε να αναδειχθεί ο γλωσσικός θησαυρός και ο λογοτεχνικός πλούτος που περικλείουν. Φυσικά, υπάρχουν και θεολογικές προσεγγίσεις, ειδικά για το κυρίαρχο θέμα του θανάτου και της ματαιότητας της ύλης.